27/12/07

Κρύφτηκα πίσω απ' το γιασεμί.
Μ' έχασες; Αυτό δεν ήθελες;
Απ' τη δύσκολη θέση σε βγάζω!
Δε περιμένω να ψάξεις να με βρεις,
ούτε καν για λόγους τυπικούς!
Αναμφίβολα όμως το γιασεμί είναι
ένας όμορφος και ποιητικότατος
τρόπος να στολίσω τα αδιάφορο
πέρασμά σου!

Κρύφτηκα πίσω απ' το γιασεμί.
Άλλωστε δεν είναι και τ' αγαπημένο
σου λουλούδι! Δε φοβάμαι μη το κόψεις!
Έκοψες εμένα.

Με τι χέρια λοιπόν, να σηκώσω το τηλέφωνο;
Με τι χέρια να αγαπήσω το πέρασμά σου;
Με τι χέρια να σηκώσω τη μνήμη;
Άκλητη πάντα! Η μνήμη, η μνήμη, η μνήμη.

Δε φταις εσύ. Μη τρελαίνεσαι.
Μόνη μου ερωτεύομαι εγώ.
Φτιάχνω αιτίες κι αφορμές.
Μόνη μου γεμίζω τις νύχτες με ξενιτιές.
Κι ύστερα κρύβω την αυτοπάθειά μου
πίσω από λέξεις. Τις βιάζω σχεδόν,
αλλά δεν το θέλω, στ' ορκίζομαι!
Εκείνες πάντα αντιστέκονται στο
φιλόδοξο χάδι μου
-ίσως ακριβώς γιατί είναι φιλόδοξο-
και διαλαλούν την ανεπάρκειά μου με στόματα
αρρωστημένων ερινυών.