9/7/10

δια του κενού


Αγαπητέ Κ.Π.Κ με κούρασεν πολύ
αυτή η έκτακτη και εκστασιακή
κατα τ' άλλα συγκίνησις δια του κενού
με κούρασε πολύ αυτή η θλιβερή
συγκίνηση της απουσίας
ό,τι δεν ειπώθηκε
ό,τι δε γεύτηκε
ό,τι δεν αγγίχτηκε
σαν παράλυτα σκυλιά
καθυστερημένες
οι εκφράσεις
οι αισθήσεις
σαν γέροντες
που δεν μπόρεσαν ποτέ να προσαρμοστούν στις νέες ταχύτητες της εποχής
αχ, κι αυτή η ματαιότητα που τριγυρνά
στολισμένη στις γιορτές στις συνευρέσεις
στους δρόμους στις κουβέντες στις ματιές
δεν είναι παρά η φρικτότερη δικαιολογία
που έχουμε εφεύρει...

2 σχόλια:

Δημοσθένης Μιχαλακόπουλος είπε...

"η φρικτότερη δικαιολογία που έχουμε εφεύρει"
απολαμβάνω την τελευταία δραστηριότητά στο Βυθό! Μάλιστα εντυπωσιάζομαι όταν ανακαλύπτω εφαπτόμενες ή και αλληλοτεμνόμενες τις καμπύλες των λόγων μας..

Vasili είπε...

Αυτο μαρεσε παρα πολυ... μπραβο, γραφεις πολυ ωραια!