29/7/07

Τ'απογεύματα τις Κυριακές


Τ'απογεύματα τις Κυριακές
Στ' αγνάντι του ο χειμώνας
Με σέρνει σε θύμισες λειψές
Και μιας θλίψης γίνομαι θαμώνας.


Τ'απογεύματα τις Κυριακές
Βγαίνω απ' το σώμα μου νωχελικά
Και μπαίνω μέσα σ' άναρχες μουσικές
Σε ρόλους και παραμύθια δανεικά.


Τ'απογεύματα τις Κυριακές
Ακούω βήματα να σχίζουν σιγαλά τη σιωπή,
Βλέπω μεσ' το καφέ να χορεύουνε σκιές
Μα είναι μόνον κάποια του νου ξεκούρδιστη χορδή.


Τ'απογεύματα τις Κυριακές
Οι στοιχειωμένοι τοίχοι του σπιτιού
Αντιλαλούν παράξενες φωνές
Σα τη προσευχή μικρού παιδιού.


Έτσι κι εγώ τ'απογεύματα τις Κυριακές
Γίνομαι ξανά παιδί κι αφήνω μια ευχή,
Αποκοιμιέμαι πάνω στων ονείρων τις ριπές
Μα πάντα πιο μόνη ξυπνώ την αυγή.

Δεν υπάρχουν σχόλια: