Σκληρή Ματαιότις

ξεκίνησες μ' οράματα στα σκέλια ψάχνοντας σ' ατέλειωτα νυχτέρια για λίγο θεό. γαζτώθηκες επίμονα σ' όνειρα ανήλικα για λίγο αληθινό. ανέβηκες το τραχύ μονοπάτι δοσμένος σε μια φασματική αγάπη για λίγο ουρανό. είπες έτσι, ηττημένος απ' την ηδονή της ψευδαίσθησης να σπάσεις τους καθρέφτες του φθόνου μα σε πήρε το στημένο παιxνίδι του κόσμου, είπες έτσι με τα κέρινα φτερά μιας παραίσθησης, να πετάξεις μα ξέχασες πάλι στη γη τη καρδιά σου καημένε Ίκαρε που είναι λοιπόν τα φτερά σου;