Άτιτλο

Απόψε θα ντυθώ φυγή Προτού γίνω κάτι απ'αυτά που μίσησες, Θα χορέψω για στερνή φορά Σε τούτη την παραίσθηση που μίσεψες. Κι ύστερα ξέρεις που θα με βρεις Πάντα ήξερες....γι'αυτό όλο σκληρά μ'αφήνεις, Σε κάποιο στίχο ασώματη να ζητιανεύω Για τον εαυτό μου που κάθε νύχτα σβήνεις. Θα με βρεις στο τέλος της αρχής Να σώνομαι σα κλωστή σε κάποιας Μοίρας τ'αδράχτι Ή σε μια σκέψη σχεδόν ανορεξική Μούσα στην οθόνη νεκρή, θαμμένη στων καιρών τη στάχτη. Θα με βρεις στου κόσμου το σαματά Να κλέβω κάποιου ποιητή τα πανδέγμονα μάτια, Διψώντας για το νερό της λησμονιάς Να καίω τ'ανάλγητο τώρα με της Μνήμης τ'αλάτια. Θα με βρεις να κυματίζω Μεσ'την πλανόδια ζεστή πάνω απ'την άσφαλτο καυτή Ή σ'ενα τσιγάρο που σιγοκαίγεται ξεχασμένο Στου χρόνου το τασάκι, υπολογίζοντας την αντοχή. Θα με βρεις σε κάποιο στενό, Σε κάποιο καλτνερίμι της Πλάκας παλιό, Ν'ανασταίνω ήχους, αγγίγματα, φιλήματα, Ώσπου σ'ένα όνειρο μοβ πάλι ν'αναληφθώ. Θα με βρεις όπου θες εσύ... Σ'ένος στημένου παιχνιδιού τις παρτίδες, Θα με χάσεις, θα με κερδίσεις, θα μ'αφήσεις. Ωσότου άηχα να με γητεύσουν του μύθου νηρηίδες...