Αν είχα λέει εύκολα τα παραμύθια, Θ'ανέβαινα σ'ένα άστρο να κατοικώ Τη θλίψη μου θ'άφηνα στη γη, Σα μαύρη τελεία σε τετράδι λευκό. Αν είχα λέει εύκολα τα παραμύθια, Θα'μουν η Μούσα κάθε άδοξου ποιητή Κάθε νέου που ψάχνει το Θεό, Θα'μουν φάρος στου ερέβους τη ροπή. Αν είχα λέει έυκολα τα παραμύθια Θα'μουν του Μέγα Αλέξανρδου η αδερφή, Όχι να ρωτώ τους ναυαγούς αν ζει, Μα να κλέψω της άγνοιας την απαντοχή. Αν είχα λέει εύκολα τα παραμύθια Θα'μουν νεράιδα με δυο μεγάλα αυτιά, Να μη γλυστρά της Λήθης το στεφάνι απ'τα μαλλιά, Φάσματα του χθες να φαντάζουν λειψά. Αν είχα λέει εύκολα τα παραμύθια, Λαθρεπιβάτης θα'μουν σ'ένα καράβι από ψέμα Στου πηγεμού τα πέλαγα, για τα ενδότερα ξένα, Πυξίδα μου το άπιαστο ως στης λογικής το τέλμα. Πρόκειται όμως λέει η Δασκάλα για Λόγο Υποθετικό, Στ'αρχαία, στα νέα και σ'όλες τις γλώσσες του νου, Αόριστη επανάληψη σε μέλλον και παρόν, Ονειροβασίες ως στην αυγή στ'απόκρυμνα τ'ουρανού. ....πάνω στο θρανίο...εν ώρα Αρχαίων.... |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου