18/4/09

ο ακροβάτης


Είναι μια υπέροχη μελαγχολία αυτή που σε σκεπάζει
όταν πετυχαίνεις τυχαία στο ραδιόφωνο το τραγούδι αυτό
που ήθελες τόσο ν'ακούσεις μα δεν το ήξερες μέχρι εκείνη τη στιγμή!
Ο ακροβάτης λοιπόν, με μια ευχή εσύ να φανείς
να επισκευάσεις τα σπασμένα μου φτερά κι ας
μένω μόνη στο πέταγμα μετά...



................ο ακροβάτης.................................................

Για ιδέστε όλοι τον ακροβάτη που τραμπαλίζεται
για ιδέστε όλοι τον ξενομπάτη πως δε ζαλίζεται
Για ιδέστε τον ακροβάτη που κι όταν πέφτει γελά
και ποτέ δε κλαίει, ποτέ δε κλαίει

Για ιδέστε που χει το ερημοπούλι αίμα στο φτερό
πετά κι ας το βρε θανάτου βόλι, κόντρα στον καιρό
Με τον καιρό να ναι κόντρα, έχει τιμή σαν πετάς
να μένεις μόνος, να μένεις μόνος

Για ιδέστε όλοι δέστε και μένα άλλο δε ζητώ
που χω στους ώμους φτερά σπασμένα και ακροβατώ
Μύρισε κάτω η μέρα κι ακόμη εσύ να φανείς
μην κλαις πουλί μου, μην κλαις πουλί μου

2 σχόλια:

Χρήστος Α. Μιχαήλ είπε...

Ήτανε όμορφο θαρρώ εκείνο τον παλιό καιρό το καπηλειό μου...

anthrakoryxos είπε...

Καλό καλοκαίρι μικρή ακροβάτισσα..